KISA TARİHÇESİ:
Köyün hangi tarihte ve hangi boy tarafından kurulduğu kesin olarak belli değildir. Bulabildiğimiz tek kayıt ; 1520 senesinde yapılan bir sayımda ; Kırkyaren köyü yakınında Beg çayırı isimli bir yerleşim yeri mevcuttur. Bu kayıt aynen şu  şekilde gösterilmiştir Çayır-ı Beg: “El-mezkur,Kızılhisar nam karyeden ifraz olunmuştur” Timar-i Yunis Tabbah.  Bu arada bir tahminde bulunmak istiyorum. Oğuz Türkleri ,Üçoklar ve Bozoklar olmak üzere iki kola ayrılmaktadır. Bozoklar koluna ait Begdilli isimli bir boy bulunmaktadır. Eski adıyla Beg köyünün Begdilli boyu ile bir ilgisi olabilir mi? Tartışılabilir.
- Köyün yaşlıları ile yapılan sohbette; köyün eski adının Baki veya Bekir olduğu, bir başka kayıtta ise Paşa pınarı adından bahsedildiği belirtilmekle birlikte kesin bir bilgi yoktur. 1898 yılında yapılan başka bir sayımda köyün 110 hane ve 596 nüfus olduğu görülmektedir.

COĞRAFİ DURUMU:
Bekiköy Uşak ili Karahallı ilçesine bağlı bir yerleşim birimidir. İlçe merkezine olan uzaklığı 13 klm,il merkezine uzaklığı ise 65 klm dir.
Doğusunda Paşalar,Batısında Kırkyaren,Kuzeyinde Kavaklı,Güneyinde ise Dumanlı köyleri bulunmaktadır. Köy bir tepenin yamacına kurulmuş vaziyettedir. Köyün üç tarafı tepelerle çevrilidir. Kocadağ,Erenler ve Koruluk adı verilen üç tepe bulunmaktadır. Köyün ekilebilir arazisi humuslu topraklardan oluşmaktadır.

SU VE ELEKTRİK DURUMU:
Köyün içme suyu kendi sınırları içinde bulunan Daltaban mevkisinden getirilmektedir. İçme suyu 3 klm mesafeden sondaj yapmak suretiyle köylünün kendi imkanları ile getirilmiştir. İçme suyu kaliteli olup yeterli durumdadır. Köy civarında 95 metreden su çıkmaktadır. Elektrik enerjisi ulusal sistemden temin edilmekte olup sorunsuzdur.

SOSYAL DURUM VE DİĞER BİLGİLER:

NÜFUS:
Beki köy 110 hane olup 425 nüfusa sahiptir. Köy halkının sosyal ve kültürel yapısı çevre köylerle benzerlik göstermektedir. Bekiköyün, Ulubey,Bekilli ve Karahallı ilçesinin etki alanı içindedir. Köyde yaşayan nüfusun çoğunluğunu orta yaşlı kişiler oluşturmaktadır. Köy halkı en çok Uşak ili ve İzmir iline göç vermiştir. İzmir’de ikamet eden 120 hane olduğu söylenmektedir. Yaz aylarında ise gezmeye gelenlerle köy nüfusunun ikiye katlandığı belirtilmektedir.

EĞİTİM:
Köy halkının % 90 u okur yazardır. Köyde bulunan ilk okul kapalı olup köyden 25 öğrenci ilk öğretim için taşımalı eğitim sistemi ile Kırkyaren köyüne gitmektedir. Köyün muhtarlık binasında Cumartesi günü öğrencilere ayrıca dersverilmektedir.  Ayrıca 5 öğrenci büyük şehirlerde yüksek tahsil yapmaktadır. Köyden yetişenler arasında 1 hakim,8 doktor,5 avukat,15 polis memuru,30 öğretmen,5 mühendis,1 emniyet amiri,10 subay astsubay bulunmaktadır. Yetişen mühendislerden 3 tanesi halen Amerika’da görev yapmaktadırlar.

SAĞLIK:
Köyde hiçbir sağlık kuruluşu yoktur. Haftada bir ilçeden kontrol için sağlık görevlisi gelmektedir. Köy halkı  sağlık problemleri halinde Uşak,Karahallı veya Bekkilli’ye gitmektedir.

EKONOMİK DURUM VE GEÇİM KAYNAKLARI:
Köy halkı geçimini tarımla sağlamaktadır. Bunun yanı sıra köyde Avrupa da çalışarak emekli olmuş çok sayıda işçi emeklisi bulunmaktadır. Her evden bir Avrupa emeklisinin bulunduğu söylenmektedir. Eski yıllarda el tezgahlarında dokumacılık yapıldığı anlatılmıştır.

HAYVANCILIK:
Köyde 9 ailede küçük baş hayvan sürüsü bulunmaktadır. Toplam küçük baş hayvan sayısı 1200 civarındadır. Sadece yetiştiricilik yapılmaktadır.

TARIM:
Köy sınırları içinde 300 dekar meşe korusu,5 bin dekar tarla 500 dekar bağ bulunmaktadır. Tarlalarda sırasıyla arpa,buğday, tütün,pamuk, nohut ve haşhaş yetiştirilmektedir. Köyde yetiştirilen buğdayın çok sert olması ve değirmende güçlükle öğütülmesi nedeniyle çevre köyler tarafından tercih edilmemektedir. Ancak yetiştirilen kavunların oldukça tatlı ve meşhur olduğu söylenmektedir.
Bağlarda eski usül bağcılık yapılmakla birlikte yakın zamanda yeni usül bağcılığa geçildiği öğrenilmiştir. Tamamen ihtiyaca cevap verecek kadar üretim yapılmakta olup ihtiyaç fazlası üzümler şaraplık olarak tekel veya özele satılmaktadır. Köyde yetiştirilen, Hacı Efe, Kadın Parmağı ve Kara Honaz adı verilen cins üzüm çeşidi bulunmaktadır.

DİĞER KONULAR:
Köy Muhtarı Latif Yayla, olup Azalar ise Ahmet Keser, Recai Özgür  Kaşif Akkaş ve Mehmet Saat’tir.
Köyün tanınmış  ve kalabalık aileleri: Hacı Yüzbaşılar, Yaylalar, Ali Ustalar, Hapaşlar, Çıraklar, Dumanlar ve Kerimler olarak sıralanmaktadır.
Köyde bircami, iki bakkal,iki kahvehane ve bir ayakkabıcı bulunmaktadır. Köyde bir futbol kulubü bulunmakla birlikte son yıllarda faal değildir. Köy sınırları içinde bir mermer ocağı bulunmaktadır.
Köyde eski yıllarda yağmur duası için Kalkanlı dağının tepesine gidildiği, eski köy düğünlerinde cirit ve güreş müsabakalarının tertip edildiği, köy düğünlerinin eski usule göre yapılmaya gayret edildiği,  düğünün beş gün sürdüğü, Perşembe günü bayrak dikimi,Cuma günü oğlan evinde ili (kına gecesi) Cumartesi günü kız evinde kına ve çeyiz sergisi,Pazar gelin getirme Pazartesi günü ise duvak olarak tertip edildiği öğrenilmiştir. Damadın eski usule göre düğünde beline paralı mendil bağladığını,yelek giydiği ve poçu taktığı söylenmiştir. Düğün,bayram günleri ile yaz aylarında köy halkı toplu olarak asfalt yolda gezinti yapmaktadır. Bu adet ve gösterinin yapıldığı yola “Sevgi Yolu “ adı verilmiş olup bölge köyleri içinde böyle bir adet olmadığı için adeta bu olaya imrenilmektedir. 
Köyde kültürel varlık olarak  ve korunmaya alınması gereken eser olarak dikkat çeken unsurlarda görülmektedir. Bölge yerleşim yerlerinde eski yıllarda  su ihtiyacının karşılanması için yapılmış bir çok avgan bulunmaktadır. Ancak Bekiköy’de bulunan eski avganların üstü kapalı olarak inşa edilmesi ve bir tanesinin bu güne kadar muhafaza edilmesi dikkat çekicidir.
Muhteşem yapısı ve iç görünümü ile adeta Bizans döneminden kalma bir sarnıç gibi bir yapıdır. Köy halkı bu sarnıçlara Mülke adını vermiştir.
- Gene köy içinde bulunan Hacı Yüzbaşıgil sülalesine ait bir eski ve terk edilmiş ev, ahşap döşemeleri,kapı ve tavan işlemeleri ile adeta tarih sayfası gibi durmaktadır. Korumasız bu evde bir çok antika benzeri,ısı ve aydınlatma gereçlerinin olduğu görülmüştür.
Bir tarih hazinesi ve kültürel varlık durumundaki sarnıç ile eski evdeki eşyaların mutlaka koruma altına alınması gerekmektedir. Çok geç kalmadan idari ve mahalli birimlerce önlem alınmalıdır.

KÖYÜN İHTİYAÇLARI:
Köyde bulunan her yapı ve eser köy halkının ortak girişimi ve katkısı ile meydana getirilmiştir. İçme suyu ve kanalizasyon şebekesi köylü tarafından ortaklaşa yaptırılmıştır. Çevredeki kanalizasyonu tamam tek köy burasıdır. Köy çevresinde bir çok yere birer yangın musluğu bile yaptırılmış olduğu görülmektedir.