Kaykıllı Köyü

KÖYE AİT TARİHİ BİLGİLER:
kaykıllı köyü köken olarak Türkmen Yörükanı taifesindendir. Ancak köyün Avşar boyundan olduğu da iddia edilmektedir.
Köye ait ilk tarihsel bilgiler 1481 yılından başlamaktadır
Karye-i Kaykulu,tabi-i Hayrebat an Uşak. Köyde 2 hane ve vergiye tabi Erembağ ve Bali adında iki kişi bulunmaktadır. Bu sayımda köyden 386 akça vergi alınmıştır.
1898 yılında yapılan bir sayımda ise köy 83 hane ve 517nüfus bulunmaktadır.

COĞRAFİ DURUMU:
Kaykıllı köyü Uşak ili Karahallı ilçesine bağlı bir yerleşim birimidir.İlçe merkezine uzaklığı 7 km olup il merkezine uzaklığı ise 65 km dir.
Köyün doğusunda Buğdaylı köyü, batısında Dumanlı köyü, güneyinde Denizli’ye bağlı Ekse ve Sırıklı köyleri, kuzeyinde ise Paşalar köyü bulunmaktadır. Köyün etrafı tepelerle çevrilidir. Batıda Kayalı tepesi, kuzeyde ise Oğuzdede tepesi bulunmaktadır.
Köy arazisi taşlık ve kıraçlıktır. Kışları soğuk geçer.Tipik bir karasal iklim özellikleri gösterir.

SU VE ELEKTRİK DURUMU:
Köyün içme suyu Coğuplu köyünden gelmektedir. Aynı suyu Buğdaylı ve Dumanlı köylerince de kullanılmaktadır. Suyun kalitesi düşük olmakla beraber yeterlidir. Köy arazisinde bir çok defa sondaj çalışması yapılmasına rağmen 100 metre derinden su çıkarılamamıştır. Köyün içme suyu eski yıllarda Kuyu Boğazı mevkisinden köy içindeki eski çeşmeye getirilmek suretiyle temin edilirmiş. Kuyularla köy arasında yeraltı kanal sistemi olduğu söylenmektedir. Halen bu kuyuların 4 tanesinde yeterli su bulunmakta olup yeni bir düzenleme ile içme suyu getirilmesi imkanı olduğu belirtilmektedir. Köyünü elektrik ihtiyacı 1968 yılında karşılanmıştır. Elektrik ulusal sistemden sağlanmakta olup sorunsuzdur.

NÜFUS VE SOSYAL DURUM:
Kaykıllı köyü 227 hane ve 650 nüfusludur. Köy halkının sosyal ve kültürel yapısı çevredeki köylerle benzerlik göstermektedir. Nüfus kayıtlarına göre köyün gerçek nüfusu 2007 kişidir. Köy nüfusu yaşlı ağırlıklıdır. Köyden, en fazla göç Denizli, İstanbul,Antalya ve İzmir illerine verilmiştir. Köy halkı Denizli ili ve Karahallı ilçesinin birinci derecede etkisi altındadır.

SAĞLIK:
Köyde sağlık ocağı bulunmamaktadır. Köy halkı sağlık hizmetleri için Karahallı’ya gitmektedir. Ayrıca haftada iki gün Karahallı’dan sağlık ekibi gelerek kontrol ve tarama yapmaktadır.

EĞİTİM:
Köy halkının % 95 i okuryazardır. Köyde bir ilköğretim okulu bulunmaktadır. 11 öğretmenin görev yaptığı okulda 12 si ana sınıfı öğrencisi olmak üzere 92 öğrenci mevcuttur. İki katlı olan okul binası 20 yıl önce yapılmış olup fiziki olarak yeterlidir. Köyden 7 öğrenci lise tahsili için Karahallı gitmektedir. Gene köyden 10 öğrenci yüksek tahsil yapmaktadır. Köyden yetişenler arasında 1 hakim, 1 doktor, 4 astsubay ve 15 öğretmen bulunmaktadır.

EKONOMİK DURUM VE GEÇİM KAYNAKLARI:
Köy halkı geçimini dokumacılık ve hayvancılıkla sağlamaktadır. Köydeki 30 evde bulunan 90 adet dokuma tezgahı  ile kaput bezi dokunmaktadır. 1997 yılında köyde 2000 dokuma tezgahı varken bu gün bu sayı gerilemiştir. Bu nedenle geçim sıkıntısı çekilmekte ve göç yaşanmaktadır.

HAYVANCILIK:
köydeki iki ailede bir sürü koyun bir sürü keçi bulunmaktadır. Bu hayvanlar yetiştirilmek suretiyle satılmaktadır.

TARIM:
Köy sınırları içinde 500 dönüm meşe korusu, 2 bin dönüm bağ ve 1500 dönüm tarla bulunmaktadır. Bağlarda hane halkının ihtiyacı ve şaraplık üzüm yetiştirilmektedir. Bağcılık eski usulle yapılmaktadır. Bozyaprak ve İrikara üzüm tipleri meşhurdur. Tarlalarda ise buğday,arpa ve bostan yetiştirilmektedir. Köyde yetişen kavunlar bölgenin en iyi kavunlarıdır.

MUHTAR: Mustafa Uygun
AZALAR:
Celal Kaya, İsmail Cabar, Kadir Ata, Mustafa Yıldız
2004 yılında vefat eden Çavuş sarı köyde üç dönem muhtarlık yapmış olup çalışmaları nedeniyle hayırla yadedilmektedir. Köy konağı 1985 yılında yapılmış olup üst katta muhtarlık alt katta ise dükkan ve kahve bulunmaktadır.

KÖYÜN KALABALIK VE TANINMIŞ AİLELERİ:
Türkmenler, Aşanlar, Alavgil, Zırgıllar, Ibırlar ve Cakalar

DİĞER KONULAR:
Köyün en yaşlısı 103 yaşındaki Emine Yıldırım’dır.  Köyden yetişenler arasında bulunan Süleyman Türkmen adlı tüccar Düzce’de yerleşik olup cami ve okul yapımlarında katkıda bulunmuştur.
Köyde 3 cami bulunmaktadır.En eski cami 200 yıllık olup bahçesinde eski yıllarda imamlık yapan bir şahsın mezarı bulunmaktadır. Köyde 4 bakkal, 2 kahvehane, 2 demirci dükkanı olup ayrıca 9 kişi seyyar esnaflık yapmaktadır.
Köyde Çarşamba günleri küçük bir Pazar kurulmaktadır. Ayrıca köyde bulunan ve eski yıllardan kalma iki köy odası halen kullanılır durumdadır.
Köyde eski adet ve gelenekler azalmıştır. Eski yıllarda köy düğünleri,kızkıtı, kına.gelin ve duvak olmak üzere ödrt gün sürerken bu gün düğünler iki güne indirilmiştir. Gene eskiden köyde cirit müsabakaları yapılırken bu adetten de vazgeçilmiştir. Beş yıl öncesine kadar yağmur duasına çıkılırmış. Eski yıllarda köyde yetiştirilen armutların satış ve tanıtımı için “armut festivali” yapılırken bu gün yapılmamaktadır.
Köyde dikkat çeken kültür varlıkları, eski cami ve çevresindeki birkaç ev, eski çeşme duvarlarında bulunan eski çağlara ait taşlar dikkat çekmektedir. Köyün bir tepesinde bulunan “çakal azadı” adlı anıt ağaç mevcuttur.

KÖYÜN İHTİYAÇLARI:
Köyde kanalizasyon şebekesi yoktur. Su şebekesinin yenilenmesi gerekmektedir. Sağlık ocağı yoktur. Okul binasının tadilata ihtiyacı vardır.